Allerlei
verhalen, over allerlei onderwerpen, die thuis horen in allerlei categorieën, alles toebehorend tot mijn leven, van lang geleden tot aan de dag van vandaag. Ze zijn ontstaan uit mijn behoefte aan een klankbord. Ik leef een tamelijk geïsoleerd leven, vier uren reizen van Oslo, en vier uren reizen van Bergen, aan de rand van een reusachtig bergmassief, een nationaal park: Hallingskarvet. De streek wordt “Hallingdal” genoemd, gevormd door de rivier de Storåne. Een groot deel van de “Riksvei 7”, de rijksweg 7, slingert samen met deze rivier door indrukwekkende panoramas, en is dé belangrijkste en mooiste verbinding per auto van Oslo naar Bergen, en omgekeerd.
Het beroemde trein-traject “Bergensbanen” gaat eveneens van Oslo naar Bergen, door dit dal, deze vallei, en is daarmee mijn verbinding naar en van Oslo. Het dichtstbijzijnde dorpje ligt 25 kilometer van waar ik woon. Wat men hier “stad” noemt, maar nog niet een vijfde part is van Uden, waar ik ooit woonde, ligt vijftig kilometer verderop. Gehuchtjes en veraf gelegen, vaak zelfs geïsoleerde boerderijen liggen schaars doch kleurrijk verspreid tegen de beboste berg-hellingen tussen de zeer weinige steden en dorpen. Sprookjesachtig mooi. Winterlandschappen zijn drie-dimensionale kerstkaarten. Onderwerpen om te schrijven zijn dus alom tegenwoordig. Niet in de laatste plaats in mijzelf:
Antoinette Janssen
.
.
