Gedurende de acht jaren dat ik in Noorwegen verblijf passeerde ik talloze keren de stad Oslo, op doorreis naar of vanuit Nederland. Ik was er nooit echt in (behalve dan voor een uurtje in 2011, omdat ik enkele uren moest wachten op een trein), beleefde nooit meer dan dat plus de binnenkant van het centraal station en was bovendien helemaal niet geïnteresseerd in de stad. Ik kon niet echt aanduiden waarom niet, tot in augustus 2018 want toen was ik er dan echt, heb er zelfs overnacht, en weet nu uit ervaring dat ik het goed aangevoeld heb, waarom ik er niet naar verlangde er eens te zijn.
De stad is vooral facade. Schone schijn. Degene echter die echt met zijn gevoel kijkt ziet en doorziet het masker, en snapt waarom hij/zij bevriest, zelfs midden in de zomer, in de volle hitte van de bijna 18 uren per etmaal aanwezige zon, en al het fraais dat er te pronken staat, neergezet om indruk te maken (noem het maar gewoon bluf). De kille, macho, bunkerachtige bouwstijl van Oslo hoort niet in Noorwegen thuis. Gezelligheid is er niet. Steden als Bergen, Trondheim, Ålesund en Tromsø stralen wel.
Waarom was ik dan eigenlijk in Oslo? Nou, ik moest wel, want ik wilde de tentoonstelling met het werk van Gerhard Munthe zien. Het zijn dan ook alleen de uren die ik in het Nationaal Museum doorbracht die mijn hart echt konden verwarmen. Wat ik ooit nog eens in de toekomst wil gaan zien is het Vigeland park in Oslo, een waar wonder aan ongelooflijk mooie beelden van mensen die geen Noren zijn, want Noren zijn zo absoluut niet, doen zo niet, maar zouden zo wellicht wensen te zijn. Video: gemaakt door Andrzej Kornecki (Faber Studio) voor het Vigeland Museum, 2011. Copyright: Vigeland Museum/BONO 2011
De volgende video is ook niet van mij, maar geeft een prachtige stad weer. Zo kan ik Oslo aanreiken zoals Oslo gezien wordt en door de snelle en vooral jonge toeristen beleefd. In Oslo zie je geen oude mensen. Het ware Oslo is vertegenwoordigd in de beelden die er niet in zijn opgenomen: drugs verslaafden (Oslo is nummer 1 op de lijst van drugssteden), lange rijen bij de voedselbank, de bedelaars in de Karl Johansgate. Verder is er niet in te zien: gezellige restaurants, want die zijn er niet: Noorwegen heeft geen eetcultuur, geen lekkere koffies met heerlijk gebak zoals je die in Nederland kunt kiezen uit een breed aanbod, en de wijn is er zo duur dat je voor de prijs van een goede, heerlijke fles wijn in een restaurant, een retour Noorwegen/Nederland kunt boeken met KLM.
Aanbevolen aanvullende informatie
- VPRO documentaire: Licht op het Noorden / Aflevering: Stine Jensen in Noorwegen
- Map met foto’s van de tentoonstelling Gerhard Munthe – “Eventyrlig Design”
- Map met foto’s van de stad Oslo (van 2011, daar toen geweest voor een uur, en in 2018, 27 en 28 augustus)
- Map met foto’s van de stad Bergen
- Map met foto’s van Troldhaugen, het huis van Edvard Grieg, in Bergen
Foto: de weefkunst van Gerhard Munthe. Midden: The Suitors (Friere)
