“Het geslacht Bjørndal”[1] is een trilogie van de Noorse schrijver Trygve Gulbranssen[2][3]. De trilogie bestaat uit de delen En eeuwig zingen de bossen (1933), Winden waaien om de rotsen (1934) en De weg tot elkander (1935).
“En eeuwig zingen de bossen” is geschreven in 1933, bijna honderd jaren geleden. Ik heb het boek gelezen, en de film[4] gezien. Zowel boek als film waren destijds een enorm succes. De schrijver heeft nooit kunnen vermoeden dat de bossen in Noorwegen ooit zouden stoppen met zingen, en onderzocht worden door wetenschappers om te achterhalen waarom de bomen in hun Noorse bossen 70 jaren later niet meer zouden groeien. Want dat doen ze klaarblijkelijk al decennialang niet meer, en men begrijpt niet waarom. Die onderzoekers zijn erg somber gestemd geraakt en schrijven zelfs over sterfte van bomen. Momenteel vindt er in Noorwegen een massale ontbossing plaats waar bomen niet meer blijken te groeien.[5]
Wat kan de oorzaak zijn? De klimaatverandering?
Over de klimaatverandering en het effect ervan op de Noorse bossen wordt uitgebreid geschreven in een NRK-artikel, gepubliceerd op “Arbor Day”[6], ofwel “Boom Dag”, op 29 april 2022: Forskere advarer: Mindre plantevekst og mer dødelighet vil prege norske skoger i fremtiden[7] [Onderzoekers waarschuwen: minder plantengroei en meer sterfte kenmerken de toekomst van de Noorse bossen]
Dennen, sparren, espen en berken
De bomendiversiteit is in Noorwegen in het algemeen niet bijzonder groot. Dennen, sparren, espen en berken komen het meeste voor. De grootste familie is die van de dennenbomen, gevolgd door berken en espen. Dennenbomen kunnen 120 jaar oud worden, zijn bestand tegen droogte en houden van een schrale grond. Sparren hebben een natte, voedzame bodem nodig, en worden maximaal 80 jaar. Berken en espen houden van niet te droge grond. Het zijn de enige bladbomen die op hogere hoogten nog voorkomen. Ze kleuren de landschappen in Noorwegen in de herfst in prachtige oranje en fel-gele tinten.
Dit wetende mag men concluderen dat met name de dennenbomen, de furutrær, een waarachtige overlevingskans hebben in een droger klimaat. Als dan de klimaatverandering niet de oorzaak is van de groeistop in dennenbomen, wat dan wel? Men weet het niet. Het zijn wel de dennenbomen die nu overal gekapt worden, terwijl die juist klimaatbestendig zijn. Was dat een wijs besluit? Of zijn die bomen gekapt omdat de prijs van hout werkelijk ongekend hoog is geworden door de energie crisis? De bosbouw[8] beschouwt bossen als industrie en gebruikt ze voor economische doeleinden. Het duurt echter vele tientallen jaren voor een nieuw geplante dennenboom volwassen is. Wat we nu zien is een onacceptabel groot verlies van groen, een duidelijke afwezigheid van de wetenschap van bos-ecologie en daardoor afwezigheid van natuurbescherming. Daarom heb ik maar contact opgenomen met bos-ecoloog professor Suzanne Simard[9], professor aan de Universiteit van Brits-Columbia, Canada. Ik wacht nog op een antwoord.
Het bos is meer dan een verzameling bomen
Om te leren beseffen wat een bos is, en hoe we bossen en alle leven in bossen kunnen beschermen, waarom we deze moeten beschermen, is het van groot belang te luisteren naar het verhaal van bos-ecoloog Suzanne Simard.
Het bos is meer dan een verzameling bomen. Bomen bestaan in een web van wederzijdse afhankelijkheid, zijn aan elkaar verbonden door een systeem van ondergrondse kanalen. Dit netwerk verbindt alle bomen en het systeem met elkaar in een constellatie van knooppunten en verbindingen: jong en oud communiceren en reageren op elkaar door elkaar (biochemische) signalen te zenden. Moederbomen – majestueuze knooppunten, of hubs, die een centrale rol spelen in de communicatie, bescherming en het bewustzijn van het bos – geven hun wijsheid door aan hun nakomelingen, hun zaailingen, generatie na generatie, hun geheugen delend over wat helpend is en wat schadelijk, wie vriend is en wie vijand, en hoe ze zich moeten aanpassen aan en moeten overleven in een immer veranderend landschap.
De Noorse wildernis
Wildernis[10] is veel meer dan wat men verstaat onder bossen. Wildernis is een enorm groot bosrijk gebied met nog ongerepte natuur, ruig, wild, puur, zuiver, en ecologisch in een perfecte balans. Bomen in de wildernis zijn meestal groter, krachtig en gezond. De plantengroei eromheen is veel rijker dan in bossen waar mensen vaak vertoeven. Suzanne Simard’s omschrijving van wat bossen zijn past beter bij wat men in Noorwegen “wildernis” noemt.
In Noorwegen wordt wildernis gedefinieerd als gebieden die meer dan 5 km verwijderd zijn van wegen, spoorwegen, hoogspanningslijnen, zendmasten en andere grote door de mens gemaakte veranderingen/installaties. Hoe armzalig het gesteld is met de Noorse wildernis laat de volgende kaart zien, die echter al bijna tien jaar oud is, en dus niet de werkelijke situatie weergeeft, die hoogstwaarschijnlijk nog dramatischer is dan de situatie van 2013 laat zien: zendmasten staan veel minder dan 5 kilometer van elkaar. Dit betekent dat wildernis nergens meer bestaat. Dit geeft aan hoe natuur-verwoestend de mens te werk gaat, en dat letterlijk alles moet wijken voor zijn tot waanzinnige absurditeit uitgegroeide behoeften. In Noorwegen bestaat er een cult om een tweede huis te hebben, in de ongerepte natuur. Men noemt die “hytte”. Overal staan er tweede huizen, die tegenwoordig door de enorme luxe duurder zijn dan een normaal huis. Het is zelfs mogelijk om op weg naar de hytte de verwarming tijdig met een cellphone in te schakelen, de bergweg er naar toe elektrisch te verwarmen, zodat alle ijs en sneeuw gesmolten is wanneer meneer, mevrouw, de rijke dochter of zoon hun “hytte i naturen” nadert, en het huis al op kamertemperatuur is. De stroom ernaartoe wordt met hoogspanningskabels geleverd, en is afkomstig van turbines in elektriciteitscentrales, die werken met het water van voorheen nog wilde rivieren. Noorwegen heeft nog slechts twee wilde rivieren.
De impact van toerisme op de wildernis
De “hytte” cult is een aanslag geweest, en nog, op de Noorse wildernis. Het is een extreem schadelijke vorm van binnenlands toerisme. Maar ook toeristen van buiten Noorwegen trekken naar Noorwegen om te kunnen ervaren wat wildernis is. Wildernis bestaat echter niet meer, en wat er nog op lijkt, zou verboden terrein moeten zijn. Wildernis toerisme veroorzaakt namelijk, dat is aangetoond, aanzienlijke verstoringen voor alle leven in de wildernis, dus voor allerlei soorten wilde bloemen en planten, bomen, struiken, paddenstoelen, insecten, mossen, riviertjes, vogels en dieren.
De impact van internet
Het feit dat de mens meent zendmasten te kunnen plaatsen in de wildernis, omdat een Noor, of een toerist, zelfs daar een filmpje moet kunnen streamen op de mobiele telefoon, of een foto uploaden in een Instagramaccount of op Facebook, wordt vanzelfsprekend gevonden. Echter: iedere cellphone is ook zonder actief gebruik een aanslag op alle leven in een bos, omdat deze in een constante automatische zoek&verbind modus staat met de dichtstbijzijnde zendmast. Daarom zou iedere cellphone, voor men een bos binnenstapt, uitgeschakeld moeten worden, door de vliegtuigmodus / airplane mode[11] te activeren. Zendmasten en cellphones horen niet thuis in een bos, in de natuur, laat staan in de wildernis.
Wat elektromagnetische straling doet met bossen, bomen, planten, dieren, insecten, vogels, amfibieën, maar ook de mens, is wetenschappelijk onderzocht[12] en de bijzonder schadelijke inwerkingen zijn onweerlegbaar aangetoond in een gestaag groeiende hoeveelheid neutraal-wetenschappelijke onderzoeken. De door regeringen en gezondheidsorganisaties toegepaste richtlijnen zijn echter samengesteld door het oppermachtige, aan de cellphone industrie gerelateerde ICNIRP[13], dat stelselmatig en consequent de biologische effecten van elektromagnetische straling ontkent. ICNIRP wetenschappers onderzoeken niet de biologische effecten [de mens is een biologisch wezen], wel de thermische effecten, en de resultaten van de thermische effecten vormen kennelijk nog geen reden tot het maken van zorgen. Dat komt hun bijzonder goed uit en dat is geen toeval. Waarom? Omdat daardoor Telecom gevrijwaard blijft van rechtszaken. Neutrale wetenschappers echter bestuderen beide soorten. Het is overduidelijk dat er sprake is van een zeer ernstige, en in dit geval zelfs levensgevaarlijke, inmenging van de industrie in de overheids- en gezondheidszorg, die ethisch gezien neutraal zouden moeten zijn, maar niet zijn. Deze zijn voor 100% industrie vriendelijk, 100% economisch vriendelijk, en 0% [!] mens-, dier- en plantvriendelijk. ICNIRP is in alle Europese regeringen geïnfiltreerd, en zelfs via de dubieuze en volstrekt niet transparante ICNIRP sub-organisatie zoals het WHO-EMFproject, geïnfiltreerd in de WHO, vandaaruit in FCC (Verenigde Staten), ARPANSA (Oceanië) SafetyCode6 (Canada), en de rest van de wereld. Behalve in Rusland. RusCNIRP[14] heeft mens- en natuurvriendelijke safety guidelines.
Elektromagnetisch straling en de groei van bomen
Wat er in de Noorse bossen al decennialang plaats vindt, namelijk dat de bomen niet meer groeien, wordt door een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid veroorzaakt door een gestaag toenemend aantal zendmasten, die gedurende die decennia ook nog eens enorm in kracht toegenomen zijn: van 2G naar 3G, en sinds kort naar 4G-LTE en zelfs 5G. Dat 5G veiliger zou zijn, minder schadelijk, vanwege lagere frequenties, is een misvatting die getuigt van onwetendheid van de zeer gevaarlijke effecten van ook lagere frequenties. Elektromagnetische straling heeft een negatieve impact op de groei van planten en bomen, en beschadigt planten en bomen. Dat is aangetoond, bewezen[15]. Het kan geen toeval zijn dat de stop van de groei van bomen in Noorwegen parallel loopt met de ingebruikneming van zendmasten, en base-stations. Noorwegen is één groot aaneengeschakeld bergencollectief. Bergen hebben dalen, en die dalen weerkaatsen, echoën, de straling van de ene kant naar de andere kant, en dit fenomeen gaat eindeloos door.
Eigenlijk is men al te veel laat met het opstarten van een neutraal-wetenschappelijk onderzoek naar de impact van zendmasten, en de hoeveelheid zendmasten, op de groei van bomen om te voorkomen dat bossen onnodig gekapt zijn, maar het is nog niet te laat om te voorkomen dat uiteindelijk alle Noorse bossen gekapt gaan worden terwijl dat de oplossing niet is.
De zendmasten moeten weg….!
Aanvullende informatie
- Wikipedia: Het geslacht Bjørndal / Wikipedia: Bjørndaltrilogien
- Wikipedia: Trygve Gulbranssen
- Delpher: Trygve Gulbranssen
- YouTube: Film “En eeuwig zingen de bossen” (Duits)
- YouTube: Massive deforestation in Hovet
- Cretan-Garden.shop/blog: Arbor Day
- NRK: Onderzoekers waarschuwen: minder plantengroei en meer sterfte kenmerken de toekomst van de Noorse bossen
- Wikipedia: Bosbouw
- University of British Columbia: Suzanne Simard
- Wikipedia: Wildernis (natuur)
- Wikipedia: Airplane mode / vliegtuigmodus
- Multerland blog: EMF links
- Multerland blog: ICNIRP
- Multerland blog: RusCNIRP
- Multerland blog: Tree Damage, and Effect on Growth, by Electromagnetic Radiation
- YouTube: Trees, Trær, Bomen, Bäume, Arbres, Árboles, Arbores